หลังเลิกงาน เมื่อนิทรรศการ ณ สถานที่แห่งนี้สิ้นสุดลงก็ถึงช่วงเวลาแห่งความสุข
ผมได้เหยียบผืนแผ่นดินประเทศเกาหลีใต้เป็นครั้งแรก แน่นอนต้องไปไม่พลาดที่จะไปทงแดมุน หลังจากกลับโรงแรมเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยก็บึ่งออกไปข้างนอกทันที ผมเดินมาถึงริมถนนและโบกรถคันหนึ่ง พอขึ้นรถปุ๊บก็พูดว่า DONDAIMON คนขับฟังเข้าใจเสียด้วย!!!!
พอไปถึงย่านทงแดมุน นี่มันช่าง… เยี่ยมๆๆ ไปเลย โลกทั้งใบกำลังเต้นไปตามจังหวะหัวใจของผม (แบมือ) แน่นอนว่าต่อไปคือ!! การเติมท้องให้อิ่มไงล่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงความอัศจรรย์ของเนื้อย่างเกาหลี ถึงขนาดไม่ทันได้ถ่ายรูปเนื้อไว้
H พูดว่า: คูณดูโต๊ะถัดไปนั่นสิ ผู้ชายช่วยผู้หญิงย่างเนื้อหมดเลยแฮะ
ผม: ผมอายุ 13 ก็ทำกับข้าวให้อาม่ากินแล้ว (แบมือ)
ผมไม่เห็นรู้สึกสักนิดว่าการที่ผู้ชายทำกับข้าวเป็นน่าตื่นเต้นมหัศจรรย์ตรงไหน (แบมือ) ทำกับข้าวไม่ต้องกินกันพอดีน่ะสิ? คุณป้าในร้านเป็นคนจีน เธอบอกว่าตัวเองมาจากปักกิ่ง? (ฉงนสงสัย) ผมว่าถ้ามาจากชานตงน่าจะมีความเป็นไปได้มากกว่า (แถบซานตงมีชนกลุ่มน้อยชาวเฉาเสี่ยน ซึ่งเดิมทีตั้งถิ่นฐานอยู่ที่เกาะเกาหลี อพยพเข้าสู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีนเมื่อ 300 ปีก่อน)
เอาเป็นว่าทุกอย่างแปลกใหม่น่าตื่นตาตื่นใจมากทีเดียว (ยิ้ม)
